Budowanie zaufania – Team Building fizycznie

Budowanie zaufania - Team Buildingowe fizycznie

Wyjazdy firmowe i szkolenia  służą nie tylko rozluźnieniu atmosfery między pracownikami, poznaniu swoich słabych i mocnych stron, ale także budowaniu wzajemnego zaufania pomiędzy nimi.

Według koncepcji S. Coveya dotyczącej kapitału zaufania, pomiędzy ludźmi istnieje jego podstawowa ilość, którą wzmacniają bądź osłabiają wzajemne interakcje. Efektywne spotkania teambuildingowe i profesjonalne przygotowane zabawy rozgrywane w ich czasie przez pracowników mają posłużyć nadbudowaniu kapitału zaufania w krótkim czasie.

To dzięki temu można liczyć na podniesienie zaangażowania członków zespołu w pracę, budowanie pozytywnych relacji na płaszczyźnie zawodowej, a co za tym idzie – pozytywną motywację do pracy, będącą bezcennym kapitałem współczesnych firm.

[reklama numer="1"]

Do zabaw praktykowanych przez specjalistówTeam Budildingu w trakcie wyjazdów firmowych możemy więc zaliczyć takie klasyki, jak „Skok w ciemno”, „Kołyska” czy też największe wyzwanie, jakim jest zabawa „Lokomotywa”.

Wszystkie z nich przekraczają nieco strefę komfortu fizycznego uczestników, przełamując w nich obawy przed zaufaniem innym. Stosowane są powszechnie także w treningach psychologicznych dla osób z nerwicami czy stanami lękowymi.

Najbardziej klasycznym przykładem zabawy integrującej, która buduje zaufanie jest „Skok w ciemno” wykonywane w trójkach. Jedna z osób staje na podwyższeniu i przechyla się do tyłu, a dwie pozostałe są jej asekurantami, splatając ręce i łapiąc ją w swoisty utworzony w ten sposób koszyczek.

Odmianą tej zabawy pozwalającą na wykonanie jej w większej grupie jest  „Kołyska” pozwalającą osobie znajdującej się w środku delikatnie się kołysać, opadając na ręce stojących wokół niej w niewielkim kole osób.

Ciekawą i stawiającą przed uczestnikami nieco więcej wyzwań zabawą eventową jest „Lokomotywa”, zamieniająca jednego uczestnika w tytułowy pojazd, który ma za zadanie odnaleźć przedmioty – wagony rozsypane po sali, a także nie wpaść na inne lokomotywy – innych uczestników także znajdujących się na sali.

Może to zrobić tylko z pomocą drugiej osoby będącej przewodnikiem lokomotywy – osoba pełniąca tę funkcję ma bowiem zamknięte oczy – i kierującym nim bez użycia słów.

Jedynym sposobem przekazywania komunikatów są ustalone wcześniej wrażenia dotykowe lub klepnięcia oznaczające skręty w prawo, w lewo, cofanie czy jazdę do przodu.